Maki

Seira · Widmo

Mój ulubiony wiersz.

~~***~~

Pogodzona z teraźniejszością
Pogodzona z przyszłością
Biegnę łąką złocistą
Szukając śladów słońc
Twoich ust
Twoich oczu
Wspomnienia tulę do siebie
A delikatny zapach maków
Kołysze mnie do snu
Snu, z którego znikasz
Bezpowrotnie
Przeszłość i wspomnienia
Nie pozwalają mi biec dalej
Szukam Twojej ręki
Nie znajdując jej
Ty wiesz, dlaczego

Megana · Widmo

Tak rozmyślam nad tym wierszem i rozmyślam. (uboczny skutek dnia wolnego od pracy=wzmożona aktywność Meg na forum)
I sama nie wiem. Z jednej strony bieganie po złocistych łąkach, wśród kwiatów dowolnego gatunku to taki oklepany motyw. I to pogodzenie z tym czy tamtym. Z drugiej strony coś mnie w tym wierszu niepokoi, a to znaczy, że jakoś tam działa. O co chyba autorce generalnie chodzi, prawda? Część wersów drażni mnie szykiem słów - pozmieniałabym, no. Wiem, całkiem subiektywne uczucie.
Końcówka jest bardzo hermetyczna. Obawiam się, że nikt, oprócz autorki nie wie o co chodzi. Nawet tzw podmiot liryczny też nie...
No dalej nie wiem. Piszę ten komentarz już chyba z pół godziny. Jednak obawiam się, że za kolejne pół godziny o wszystkim zapomnę.