Niekończąca się historia

Panna Ironia · Gość

Tak jakoś zaczęliśmy przy temacie Fanfickowe fetysze pisać jakiś wzór opowiadania, ale tam nie można tego robić, więc zakładam nowy temat.
Ogólna koncepcja jest taka: Każdy dopisuje jakiś fragment, niedługi, do opowiadania i zobaczymy co wyjdzie.
Taki... wzór:

Seme: Aleksander. Czarne włosy, czerwone oczy, koniecznie czarne, wąskie spodnie. Przypiera uke do ściany, całuje go w szyję, wykręca rękę.
Uke: Christoper. Rude włosy, szare oczy (to możliwe, tak nawiasem?), niebieska, krótka sukienka i pończochy. Jest zszokowany.
Podglądacz: Gabriel. Wygląd do uzgodnienia. Ubiór też. Podgląda pozostałych dwóch w "akcji", siedząc sobie na fotelu/łóżku.
Christoper pożyczył kase od Gabriela i Aleksandra. Teraz spłaca dług.
No, a teraz niech ktoś zacznie. Czy to jest jasne? Wytłumaczyć coś?

lon · Feniks

Zatem to mi przypadł ten zaszczyt. Let's start, then!

– Ja… Oczywiście, że wszystko spłacę! Co do grosza! Tylko, proszę, dajcie mi jeszcze kilka dni… – młody chłopak wyjąkał błagalnie.
– Kilka dni? Mały, to już piąty raz, kiedy prosisz, żebyśmy „dali ci kilka dni”– odpowiedział uśmiechając się drwiąco Gabriel.
– Chociaż… Chyba znam inny sposób, w jaki możesz spłacić dług – rzucił Aleksander, lustrując wzrokiem Christophera.

Panna Ironia · Gość

- Jasne, wszystko! Naprawdę mam krucho z kasą i... - rudowłosy po chwili pożałował swoich słów. A jeśli chcieli czegoś, czego nie chciał im dać?
Na twarzy Gabriela pojawił się wesoły, dziecinny niemal uśmiech. Delikatny wygląd był tylko pozorem. Duże, niebieskie oczy miały kusić uczciwym interesem, który opiero później okazywał się być dużo mniej kolorowy.
- Masz jeszcze rzeczy swojej siostry? - spojrzał na czarnowłosego z nadzieją.

Mjuop · Widmo

Oj, Ironia mnie uprzedziła, a ja chciałam dodać do tekstu Loney:

Panna Ironia · Gość

To do którego dopisujemy? Przerobisz swoje może i dodasz po mnie? Najlepiej na shoutboksie pisać, kiedy kto dodaje. Twoja decyzja, ale tak będzie lepiej. Znaczy, byłam pierwsza i idziemy prawem pierwszeństwa, czy coś.

Mjuop · Widmo

Ok. Może być prawem pierwszeństwa, a na shoutboxie można pisać, jak jest duży ruch na forum, bo w środku dnia, jak będzie tu pusto, to nie będzie miało większego sensu.

Panna Ironia · Gość

Mhm. To już bez dyskucji, tylko twoja kolei i pisz. Chętnie poczytam i zobaczę co wyszło. Mam nadzieje na koniec takich sytyuacji. Z jakiś powodów czuję się odpowiedzialna za pilnowanie tego. Bo niby ja założyłam.

Mjuop · Widmo

No dobra, to ja dopisuję do fragmentu Ironii:

- Po co wam rzeczy jego siostry? – spytał podejrzliwie Christopher, a jego szare oczy rozszerzyły się ze zdumienia.
Ale pozostała dwójka nie słuchała go.
- Czy myślisz o tym samym, co ja? – odpowiedział rozbawiony Aleksander na pytanie Gabriela.
- A o czym ty myślisz? – odbił piłeczkę.
Chłopak przechylił lekko głowę, jeszcze raz obrzucając Chrisa nieco bezczelnym spojrzeniem i odparł:
- Myślę, że ładnie by mu było w tej niebieskiej sukience. Wiesz, tej, która sięga ledwo za tyłek. I pończochach…
Jeśli wcześniej Chris był zdziwiony, w tej chwili dosłownie go zatkało, co objawiło się pełnym niedowierzania wrzaskiem „CO?!” Po chwili dodał:
- Co wam przyjdzie z tego, że założę… sukienkę?
Gabriel roześmiał się, zerkając na niego z politowaniem.
- Naprawdę myślisz, że masz tylko założyć sukienkę? - powiedział, a Aleksander wyszczerzył zęby w złośliwym uśmiechu.

Aaa, no i myślę, że przydałoby się ustalić wiek bohaterów. Chris jak dla mnie powinien być młodszy, no wiecie, taki bezbronny, jak się będą do niego dobierać. xD I myślę, że powinien być hetero, oczywiście na początku, bo wtedy to naprawdę będzie dla niego kara. Wink

lon · Feniks

- A... a co jeszcze miałbym zrobić? - zapytał niepewnie Christopher, patrząc na Aleksandra i Gabriela, którzy wymieniali znaczące spojrzenia. Aleksander podszedł do niego i ujął jego podbródek, zmuszając, by chłopak spojrzał w jego oczy. Przez chwilę uważnie przyglądał się Christopherowi. Ich twarze dzieliło zaledwie kilka centymetrów.
- Potem zrobisz z nami to, co zwykle robią duzi chłopcy. Chyba wiesz, co robią dwaj mężczyźni...? W nocy...? W jednym łóżku?

Ps: Chris... tak około 16, 17?
A dwaj panowie tak około 25?

Seraph · Widmo

Gabriel rozsiadł się wygodnie w fotelu. To mogło być przyjemne i nawet zabawne. Obserwował szok, a może strach, na twarzy Chrisa.
- No mały. Czekamy. Wyglądasz mi na jakieś siedemnaście lat. W tym wieku już chyba wiesz jak się bawić?
Kiwnął głową do Aleksandra żeby przycisnął trochę chłopaka. Czarnowłosy wzmocnił uścisk w którym trzymał podbródek Christophera, wywołując u niego lekki grymas bólu.
- Może mamy ci pomóc? - dobiegł do nich głos Gabriela który wyciągnął coś z kieszeni i teraz machał małą saszetką ściśniętą pomiędzy dwoma palcami. Uniósł brew i uśmiechnął się diabelsko.

Panna Ironia · Gość

- I... i nie będę musiał płacić?
- Nie, w żadnym wypadku - zapewnił go czarnowłosy - To co, zgadzasz się?
- Ale... to prostytucja! Mam wam się... oddać... - chłopak zajęłknął się. Nie miał, naprawdę nie miał kasy, ale czy byłby w stanie to zrobić?
- Nazwij to jak chcesz, ale czas mija i chcemy znać odpowiedź.

Merkucja · Banshee

Chris z rozpaczą przenosił przerażony wzrok to na Gabriela, prężącego się w miękkim fotelu z miną lwa obserwującego dogorywającą antylopę w kałuży krwi, to na Aleksandra, coraz mocniej przyciskającego go do ściany.
Naprawdę nie miał pieniędzy... A dług był olbrzymi... Sam nie wiedział, czego ci dwaj od niego oczekiwali. Może tylko go rozbiorą, popatrzą i zostawią w spokoju? Tak, na pewno... Czego innego mogliby chcieć?* Chłopak zagryzł dolną wargę, podejmując decyzję.
- Podajcie mi sukienkę -wychrypiał, mimowolnie oblewając się rumieńcem.

*xD

Panna Ironia · Gość

- Grzeczny chłopiec - mruczał Aleksander niemal pieszczotliwie, wychodząc z salonu.
Pomieszczenie było... chłodne. Nagie ściany, obdrapane drzwi. Jedynie stół, kanapa i fotel, który zajmował Gabriel. Nadal z uśmiechem patrzył na Christopera.

Merkucja · Banshee

*Gabriel otrzymał ode mnie srebrne włosy. Nie siwe, czy blond. Coś jak [link widoczny dla zalogowanych]. Biel ^^*

- Cc.. Co? -wymamrotał w końcu Chris, doprowadzony na skraj zażenowania - Czemu tak patrzysz?

Gabriel nie odpowiedział, wciąż lustrując chłopca wzrokiem.
Wolnym, leniwym ruchem wstał i podszedł do siedemnastolatka, przyciskającego plecy do ściany. Ani na moment nie przestając się uśmiechać, obrócił go, objął od tyłu i przycisnął wargi do jego rozpalonych skroni. Chris, zarumieniony i przestraszony, stał sztywno, nie będąc w stanie wykonać żadnego ruchu.

- Teraz to Aleksander dostanie główną nagrodę... -rudzielec usłyszał zmysłowy szept tuż przy uchu -Ale wiedz, że ja nie lubię się dzielić. I kiedyś... -Przycisnął go mocniej do siebie. - Będziesz tylko mój... Cały... Dla mnie. Czy to zrozumiałe?

Oszołomiony Chris pokiwał głową. Poczuł, że silne, a jednocześnie delikatne ręce Gabriela oplatają go w pasie, gładząc powoli biodra.

- A teraz będzie zabawnie... -wymruczał, odrzucając opadającą mu na oczy grzywę śnieżnobiałych włosów. W jego głosie było coś takiego, jakaś taka nuta dystynkcji i kuszącej elegancji, że Chrisa przebiegły dreszcze. Nie był już pewien, czy koledzy chcą go tylko rozebrać.

- U..U.. Uratuj mnie. -wymamrotał coś całkiem bez sensu.

Dało się słyszeć kroki wracającego (zapewne z sukienką) do pokoju Aleksa.

Gabriel puścił Chrisa, rzucił mu rozbawione spojrzenie i wyszeptał:

- Miałbym sam dać kres temu wybornemu przedstawieniu, jakie się szykuje? Och, nigdy! Chcę zobaczyć jakie masz doświadczenie.

- Ja... Ja... Nie mam żadnego.

- Tym lepiej.

Mjuop · Widmo

Aaaa, widzę się się akcja rozwija! ^^ Cóż, sama teraz nic nie dopiszę, może jutro, ale to ostatnie jest genialne.

lon · Feniks

Aleksander podszedł do Gabriela, obejmując go jednym ramieniem. Spojrzał się przyjacielowi w oczy, uśmiechając się.
- Może zacznijmy - rzucił, podając Christopherowi sukienkę. Chłopak niepewnie spojrzał się na kawałek błękitnego materiału.
- No, już, przebieraj się! - pośpieszył go Gabriel.

kamante · Widmo

Chris spojrzał na dwóch mężczyzn i spytał:
- Ale mam się tak przy was tu rozebrać?
Zrobiło mu się bardzo dziwnie na myśl, że jacyś dwaj faceci mają oglądać jego pewne części ciała. W szkolnej szatni, zawsze miał opory przed rozbieraniem się w obecności innych osób. Po prostu uważał, że sam powinien decydować, które części ciała chce, by inny oglądali.
- No oczywiście, że przy nas. I ma się to nam podobać - rzucił Aleks.
Obejmując Gabriela, wsadził kciuk za pasek jego spodni.
Chris policzył w myślach do trzech i drżącymi rękami, zdjął koszulkę. Zadrżał, gdy poczuł powietrze na swoim na wpół-nagim ciele.

Panna Ironia · Gość

- Mogę się rozmyślić? - zajęczał żałośnie. Co z tego, że był biseksualny? NIe chciał się im oddać. Mimo to w jakiś chory sposób podobała mu się ta sytyuacja. Był zdominowany, bezbronny, zdany na ich łaskę.
- Nie - warknął trochę już niecierpliwy Aleksander. Jego ręka coraz to śmielej zagłębiała się w spodniach drugiego mężczyzny.
Z miną nieszczęśnika rozpiął pasek spodni.

kamante · Widmo

Chris spróbował zaryzykować. Jakimś przedziwnym sposobem uwierzył, że zdoła dobiec do drzwi, zanim którykolwiek z nich go złapie. Gdy już miał rękę na klamce, czyjeś ręce pchnęły go mocno na drzwi. Musiał przekrzywić głowę, by móc oddychać. Poczuł, że ktoś wykręca mu ręce do tyłu i je przytrzymuje. Tuż przy swoim uchu usłyszał:
- Ty chyba naprawdę czegoś nie zrozumiałeś. My nie prosiliśmy - to był Aleksander. Chris czuł jego włosy, łaskoczące go po ramieniu. W chwili, gdy przeklinał sam siebie, za wcześniejsze zdjęcie koszulki, poczuł rękę na swoim brzuchu, schodzącą nieubłaganie w dół.

Seraph · Widmo

Christopher znieruchomiał czując jak starszy mężczyzna, wsuwa rękę w jego spodnie. Po chwili Aleksander pchnął go na drzwi, przyciskając do nich chłopaka własnym ciałem.
- Aleks, ... Alekss, chyba nie chcesz zrobić naszemu słodkiemu dłużnikowi krzywdy. Prawda? - podszedł do nich Gabriel, w ręku trzymał niebieską sukienkę.
- Pokaż mi go tu - powiedział do Aleksandra przywdziewając swój fałszywy uśmiech.
Aleksander złapał Chrisa za ramiona i brutalnie obrócił ku drugiemu mężczyźnie. Gabriel klęknął przed nim, a mimo to jego oczy były tylko trochę niżej niż oczy Christophera.
- Kochanie chyba nie chcesz żeby stało ci się coś złego prawda? - Jego ton i uśmiech przywodził na myśl, dobrego wujka który upomina dziecko.
Minęła chwila nim Chris lekko kiwnął głową. Gabriel uśmiechnął się do niego a sekundę później młody chłopak poczuł piekący ból na twarzy. Siła z jaką spoliczkował go Gabriel była na tyle duża że obróciła mu głowę o dziewięćdziesiąt stopni.
- A teraz zabieraj się z powrotem do roboty. Tu. Teraz. - najpierw wcisnął mu sukienkę i podniósł się, a potem złapał chłopaka za przedramię i mocnym pchnięciem posłał na podłogę.
Przez cały ten czas, Aleksander stał oparty leniwie o drzwi. Sądząc po jego minie, świetnie się bawił. Gabriel podszedł do niego a czarnowłosy ujął go za szyję i przyciągnął do siebie by go pocałować. Obaj spojrzeli kątem oczu na Chrisa.