On

evaw · Banshee

To nie mój wiersz

Napisała go moja wtedy 12-letnia córka.
Ostatnio znów zapytała czy jest coś wart. Ja nie jestem obiektywna, ponadto jej wiersze wpędzają mnie w depresję. Proszę więc Was o opinie.

On

to było latem
nikt się nie spodziewał
to stało się tak nagle
wczoraj śmiał się z nami
a teraz brak
brak mi go

dlaczego on
nie jakiś przechodzień z ulicy
dlaczego on
przecież pochodził z dobrego domu
czyżby Bóg nas opuścił

nie wiem
pewnie nigdy się nie dowiem
wiem tylko jedno
to nie był przypadek
ktoś go zabił
zabił go

to już nie ważne
on nie żyje
nie jest wśród żywych
ale pozostanie
w naszych sercach
pełnych dziur

nigdy nie zapomnę
jego słów
ostatnich słów

Megana · Widmo

W istocie, wiersz jest bardzo depresyjny, ale to wina tematu, a nie jakiś nieuzasadnionych nastrojów...
Powiem tak - jak na dwunastolenią osóbkę to dobry wiersz. Pytania rozpaczliwe, ale nie szczeniacko naiwne. Niewiele egzaltacji, niewiele patosu, więcej raczej smutnej rezygnacji. Zaskakująco dojrzałe podejście do tematu śmierci kogoś bliskiego.
Jak sobie przypomnę własne "tfory" z nastoletnich lat, (a przechowywałam je dość długo) to włos się jeży.
Trochę potknięć stylistycznych, np moim zdaniem nie brzmi dobrze

Orlando · Widmo

Jak na dwunastolatkę, to niezła wprawka.
Jeśli dziewczyna ma do tego zacięcie, lub wydaje się jej że ma, karm ją poezją.
Jak się uczyć to od najlepszych, a czas pokaże czy wyrośnie z niej drugi Miłosz Wink

Pozdrawiam

Fantoche. · Widmo

Pewnej ‘depresyjności’ nie można wierszowi odmówić, co, rzecz jasna, wcale nie jest wadą. Wprawdzie całe rzesze nastolatek lubują się w wierszach o zabarwieniu smutnym, czasem nieco nostalgicznym (ową nostalgię także dało się wyczuć w pojedynczych brzmieniach wiersza Twojej* dwunastoletniej córki), często melancholijnym - lecz te zwyczajowo są sztuczne i płytkie, 'On' natomiast posiada rodzaj prawdziwości, niewyjedzonej przez mole 'tworzenia na siłę' (osobiście - za czym pewnie poszedłby głos ogółu - nazwałabym wprawki koleżanek Twojej córki grafomaństwem), nadal świeże i czyste: pachnie czymś bardzo realnym, zasnutym atmosferą, tym smętnym nastrojem.
Cieszy mnie bardzo niemożliwość znalezienia błędu - jeżeli takowe się znalazły, nie rażą wcale, toteż jakby ich nie było. A więc oby tak dalej.

* Na litość Boską - mogę tak? Nie jestem od tej córki wiele starsza, więc chyba powinnam stosować jakąś tytulaturę względem jej matki.

Sick · Widmo

TWOJA CóRKA NIEWąTPLIWIE MA TALENT.

Nie zmarnuj tego, kobieto. Daj ją szybko pod warsztat dobrego poety. Jedynie w środkowej części mały bład rytmiczny, a tak... kochana, jeżeli jest to dzieło dwunastolatki, to przy odrobinie starania z twojej strony masz żyłę złota.

Amen

evaw · Banshee

W imieniu córki i swoim własnym bardzo dziękuję za wszystkie komentarze.
Nie ukrywam, że jestem mocno zaskoczona tak pozytywnym odbiorem.

Megana ja też miałam wątpliwości co do tego fragmentu, ale młoda mówi, że tak ma być.
Fantoche oczywiście, że możesz.
Sick zlituj się, gdzie ja jej osobistego poetę znajdę.

Xerolypse · Banshee

Boski! I według mnie czy to zostało napisane przez 12-to
letnią dziewczynkę, czy 18-to letnią to i tak jest piękny.
Bardzo szczery i uczuciowy. Pełen smutku i bólu.
Depresyjny, ale taki ma być.

Naprawdę ładny Wink