ff, przy których waliliście głową w blat biurka...

Albus · Druid

XxXxX

lily1307 · Widmo

Hej, mam do was prośbę. Wielu z was pisze o "Chłopcu z Baśniowej Komnaty". Ja wręcz kolekcjonuje głupie fiki(ostatnio czytałam nawet taką niezbyt mądrą minaturkę z "Dumy i uprzedzenia" ;D ) i aż wstyd się przyznać, że tego nie czytałam. Ma ktoś może tego ficka, albo wie gdzie można go znależć(sprawdzałam już northena i colda) ? Proszę odpiszcie Wink

(jak macie fika na kompie to napiszcie mi na [link widoczny dla zalogowanych])

Mariszka · Banshee

mogę poprosić ładnie, na kolanach i z puchatym Voldziem w dłoni o "Ostatni Bastion"?
[link widoczny dla zalogowanych] chcę się pośmiać i poznać dzieUO. Pliss Prosiaczki:*

ma_dziow · Banshee

Wierz mi, nie chcesz tego przeczytać.

Do OB robiłam dwa podejścia. Za pierwszym przebrnęłam przez kilkadziesiąt stron. Nie wiem jakim cudem, ale to zrobiłam. Rzuciłam. Sięgnęłam po roku znów i nie dałam rady już na piątej stronie.
Tam nie ma żadnej fabuły!

Przy "Chłopcu z baśniowej komnaty" umarłam ze śmiechu przy słowach "wiatr gwizdnął koło niego". To zdanie jest w drugim akapicie na pierwszej stronie tego tforu.
O dziwo, choć prawie nie ma tam seksu, mój mózg zlasował się bardziej niż przy OB. Doprawdy, nie wiem, jaką trzeba mieć wyobraźnię, żeby tak tworzyć. Ja bym nie umiała, nawet przy największych chęciach. A próbowałam.

lily1307 · Widmo

ma_dziow a masz może "Chłopca z baśniowej komnaty"?

Miałam. Wyleciał z mojego komputera z wielkim hukiem. Nie dałam rady doczytać do końca.

Albus · Druid

XxXxX

Mariszka · Banshee

Ten "Ostatni Bastion" brzmi kusząco kiedy tak go opisujecie:D
"Chłopca..." zaczęłam kiedyś czytać i baaaardzo szybko się poddałam, teraz żałuję - widzę jaka zabawa mnie ominęła :<
Nigdzie teraz nie mogę tego znaleźć.

Elaine blath · Banshee

Ekhm, ekhm... Niektórzy mają schowane te stFory w czeluściach dysków twardych Smile

Bastionu ja nie posiadam ale ChZBK u mnie się pałęta.

Więc zainteresowanych proszę o PW z mailem.

Mariszka · Banshee

Mam co chciałam i idę się nad tym poznęcać Very Happy

Dziękuję i trzymajcie kciuki... Wink

jeśli nie odezwę się przez tydzień, to wiecie co się ze mną stało.

Joker · Moderator

Przeczytałam Chłopca z baśniowej komnaty. *myśli* Całego. *myśli* Od początku do końca. *krzywi się* Na cztery rundki mi wyszło.

*cisza*

*słychać sapanie*

Shocked

No tak, ja zrozumiem Confused

. Niesprecyzowany popęd, zachwiana osobowość, jakieś dziwne słowa ("Aj, sorka" pozostawiło w mym sercu zadrę). Ale jak, pytam JAK można tak kaleczyć język?!
Zdecydowanie nie lubię tego tekstu. Nie wiem jak można było coś takiego napisać. To potwór, nie tforek. To jest... *zapowietrza się* haniebne, wysoce żenujące i generalnie nie do czytania. Gdybym była Potterem i miała pokonać Voldemorta - kazałabym mu to przeczytać. Padłby na zawał.
Swoją drogą nota na samym końcu, ta odautorska zbiła mnie totalnie z nóg Shocked

Mariszka · Banshee

tak, ja też już przeczytałam "Chłopca...", jestem w połowie "Ostatniego Bastionu" i mogę z całą pewnością stwierdzić, że nie mam już musku. Ómarłam.
Tak, notka na samym końcu to hit. "Nie proście, nie błagajcie o więcej..." coś w tym stylu. Chyba zastosuję się do słów autorki. Dla zdrowia własnego, oraz ogółu.
A! I mam zamiar doczytać OB!

Joker · Moderator

Ja osobiście nigdy nie przeczytam już "Chłopca...". Nawet, kiedy będę desperacko potrzebować slashu, kiedy już nic mi nie zostanie, kiedy zamieszkam pod mostem - NIGDY.

W zasadzie nie wiem co ma do tego mieszkanie pod mostem, ale tak mi pasowało...

W każdym razie - czy ktoś może mi wysłać Bastion? *niewinny uśmiech*
Mój mail: [link widoczny dla zalogowanych]

EDIT:
Zaczęłam czytać Ostatni Bastion. I skończyłam na 68 stronie. Zakładam, że do końca będzie opisywana rozpusta mieszkańców Hogwartu. Bo tego inaczej nie nazwę. Nie podoba mi się, naprawdę. Może i slash wpłynął jakoś specjalnie na mój mózg, może moja choroba psychiczna się pogłębiła, ale nie, zdecydowane nie mówię Bastionowi. Już sam pomysł napisania o Trawenley mnie przeraża... Brrr *drży na sama myśl*. To jest... dziwne! Rolling Eyes

W ogóle fabuła (yyy... Shocked

) tego fica jest dla mnie bardziej nieprawdopodobna niż to, że Snape na serio jest gejem a Lily to chwilowa miłostka.
Albo że boski James Potter to świstak.
Cokolwiek...

Uhh...

Giwi · Widmo

Wklejam tutaj jedne z lepszych fragmentów pewnego ff'a. Niestety nie pamiętam tytuły, zostały mi owe fragmenty przesłane przez przyjaciółkę. Jest z czego kfffffikać Very Happy

ENJOY~~! (ostrzegam, sceny erotyczne!)

Wieża Gryffindoru. Dormitorium dziewczyn z 5 roku.

Ginewra* Weasley chrapała spokojnie w łóżku. Może i by sobie dłużej pospała, gdyby nie odezwał się, denerwujący niektórych uczniów budzik. Zirytowana dziewczyna wstała z ciepłego łóżka w celu wyłączenia budzika. Niestety, nie mogła tego zrobić, bo potknęła się o swoją torbę. Po wstaniu z twardej podłogi i przemyśleniu sytuacji, wyłączyła budzik i skierowała się do łazienki. Po ówczesnym zabraniu ciuchów. Kiedy tylko skończyła poranną toaletę, wyjrzała przez okno. Pogoda była dość ładna. Jak na zimę. Padał lekki śnieg, a drzewa pokryte niem wyglądały jak chmury. Ginn w ekspresowym tempie spakowała torbę i skierowała się do WS na śniadanie. Kiedy się w niej znalazła, podeszła szybko do stołu gryfonów. Usiadła pomiędzy Lavender z szóstego roku, a Jane z czwartego roku. Zjadła miskę płatków, cztery tosty z czymś niezidentyfikowanym i wypiła szklankę (Kielich?) soku dyniowego. Kiedy miała wstawać odezwała się do niej Lara, jej „koleżanka” z dormitorium.

Hej Ginny. Mam do ciebie sprawę. - Lara była wyraźnie zdenerwowana.

Hej. Więc o co chodzi?

Czy mogłybyśmy spotkać się po zajęciach, w pustej sali transmutacji? - Teraz jej głos był spokojniejszy, ale nadal zdenerwowany.

Możemy. - Za to Ginny była podejrzliwa.

Dzięki. To do zobaczenia na lekcji.

Cześć.

Lara szybkim krokiem odeszła. Rudowłosa natomiast, spokojnie wstała z miejsca, i spokojnym krokiem skierowała się do sali mugoloznastwa.

Zawsze marzyła o tym, żeby postrzegano ją za dojrzałą osobę. A nie tylko małą Weasley'ównę. Jednak ze względu to no, że była najmłodszym dzieckiem z rodzeństwa a na dodatek była dziewczynką odnosiła wręcz odwrotny skutek.

Jednak dorastanie wśród tylu braci ma, także swoje zalety. Obudziło to w niej odwagę, niezależność i siłę. Była, także bardzo bystra i niezwykle utalentowana.

Jego dłoń błądziła po jej plecach, wsunęła się pod bluzkę i powędrowała w górę. Ginny gładziła włosy Harry’ego, gdy układał ją delikatnie na ziemi, nie przerywając ciepłego pocałunku. Właśnie takie były jego pocałunki: nie ogniste, nawet nie gorące, ale ciepłe, słodkie, adorujące. Piękne. Dlaczego więc czuła, że czegoś może jej brakować?

Naprawdę muszę skończyć z tymi romansidłami, pomyślała zniecierpliwiona, czując delikatne pieszczoty Harry’ego w okolicach talii. Zachciewa mi się Merlin wie, czego. To nie może być normalne.

Jej umysł wyłączył się, przed oczami przesunęły się wydarzenia minionego dnia. Nagle przypomniała sobie o niedokończonej pracy domowej na jutro, czekającej na nią w pokoju, i odepchnęła Harry’ego. Spojrzał na nią z niepokojem, a Ginny poczuła, że jej serce może tego nie wytrzymać. Był idealny. Mniej lub bardziej.

– Nic się nie stało – szepnęła, owijając sobie jego krawat między palcami i przyciągając chłopaka do siebie na jeszcze jeden krótki, słodki pocałunek. – Przypomniałam sobie tylko o tym wypracowaniu na jutro.

Harry powoli wypuścił powietrze i skinął głową.

– Przepraszam. – Miał naprawdę skruszony wyraz twarzy. – Całkiem się przy tobie zapominam... – Zakręcił pasmo jej długich, prostych włosów wokół palca.

Zastanowiła się, czy to może być prawda, czy rzeczywiście mógł się przy niej zapomnieć. Sama czasami zbliżała się do tego stanu, ale nigdy nie traciła zdolności racjonalnego myślenia. Wiedziała, kiedy posuwali się za daleko i powstrzymywała go – jak zwykle rozsądna i odpowiedzialna. W romansach było inaczej... Ale przecież już wiedziała, że są w nich tylko przerysowania, półprawdy i zwyczajne kłamstwa.

Uśmiechnęła się promiennie.

– Cóż, nie będę się przecież za to obrażać.

Roześmiał się, odgarnął jej włosy z karku i pocałował w szyję nieomal z rewerencją.

– Jesteś idealna – wymruczał.

Figlarnym gestem odsunęła go od siebie.

– A ty jesteś nieuleczalnym idealistą. Ale to nic. I tak cię kocham.

Podniósł się na kolana, ciągnąc ją za sobą.

– Ja też cię kocham. Kocham cię tak bardzo, że to aż boli.

Ginny przygryzła wargę, żeby utrzymać na wodzy łzy, które już gromadziły się pod jej powiekami.

– Banał, matołku – zażartowała, żeby rozładować atmosferę.

Nie cierpiała, kiedy się taki robił. Pewnie, kochała go, ale dlaczego on podchodził do wszystkiego tak poważnie? Czuła się z tym dziwnie niezręcznie.

Pocałował ją w czubek nosa.

– Wciąż niezadowolona?

– Cóż, możesz dalej próbować – zażartowała.

Przytulił ją mocniej. Ledwie powstrzymała się od przewrócenia oczami, kiedy znów uderzył w tę samą nutę.

– Chcę próbować całą wieczność – oświadczył z namaszczeniem.

Matko, dlaczego on to robi?! Miesiąc ledwie minął, a ten już o wieczności.

Co prawda Ginny zdążyła już wybrać imiona dla trójki ich przyszłych dzieci i dokładnie zaplanowała ślub wraz z weselem oraz miesiącem miodowym, ale to przecież coś całkiem innego, niewinne marzenia. A on był wciąż taki uroczysty i psuł jej nastrój tymi podniosłymi deklaracjami. Zawsze lubiła się bawić, a przy nim jakoś nie mogła. Tłumił ją.

– Jesteś idealna – wymruczał.

Figlarnym gestem odsunęła go od siebie.

– A ty jesteś nieuleczalnym idealistą. Ale to nic. I tak cię kocham.

Wpił się w jej usta jeszcze raz i wymruczał niskim głosem, który otulił ją jak pieszczota:

– Powiedz, jak mam na imię.

Nawet nie przyszło jej do głowy, że mogłaby odmówić.

– Draco...

Uśmieszek, delikatny pocałunek. A potem nagle, tak nagle, że Ginny przez chwilę była całkowicie zdezorientowana, wstał i zaczął się otrzepywać.

– I właśnie tak, Weasley – ogłosił, jak zawsze cedząc słowa – wygląda prawdziwa namiętność. Żadnych pięknych słów i kwiecistych oracji. Tylko pragnienie i instynkt. Odruchy, które nie dają dojść do głosu logice i rozumowi.

Patrzyła na niego z niedowierzaniem, a on powtórzył z tym swoim firmowym grymasem:

– To właśnie jest namiętność.

Odchodził już, kiedy go zawołała, pośpiesznie okrywając się bluzką.

– Dlaczego?

Odwrócił się. Przechylił głowę na bok, jakby z zastanowieniem.

– Może myślałem, że to niesprawiedliwe, że nigdy nie uda ci się tego przeżyć. Może doprowadził mnie do tego nadęty Potter i jego ckliwe oracje. Może chciałem, żebyś już zawsze myślała tylko o mnie, kiedy on cię będzie całował. – Wzruszył ramionami. – A może mi się po prostu nudziło... Co ci najbardziej pasuje.

A potem odszedł w kierunku rozświetlonego zamku, z rękoma w kieszeniach.

Ginny patrzyła za nim przez długą chwilę. Nie mogła zrozumieć, jak to się stało, że mu na to pozwoliła. O czym ona myślała?!

Nie myślała. Właśnie o to chodziło. Powoli, mechanicznie, sięgnęła do tyłu i zapięła biustonosz. Kiedy wszystko wróciło do stanu pierwotnego, zamknęła oczy i uświadomiła sobie dwie niepokojące prawdy. Po pierwsze, namiętność, o której czytała w romansach, istniała naprawdę. A po drugie, teraz już każdy pocałunek Harry’ego będzie jej przypominał Draco.

I to, czym jest namiętność.

– A w tym właśnie leży problem Pottera – powiedział Draco lekkim tonem, jakby rozmawiał o pogodzie. Wsunął rękę pod bluzkę Ginny i wyćwiczonym gestem starego wygi rozpiął biustonosz. – Przeraża go myśl o tym, że mogłabyś się bać, więc nie pozwala ci czuć kompletnie niczego. – Znów ją pocałował, namiętnie, intensywnie. – Ale my już wiemy, że strach to połowa przyjemności, prawda? – wyszeptał.

– Czyżby? – spytał z rozbawieniem. – Gdyby mnie coś takiego spotkało, sam bym nie wiedział, czy roześmiać się w głos, czy skląć tego, kto tak bredzi.

– Tak, pewnie, ale czy ty zamiast serca nie masz przypadkiem czarnego, zimnego kamienia?

Zaskoczyła ją powaga jego odpowiedzi.

– Nie mam, zdziwiłabyś się. Po prostu drażnią mnie piękne słówka, które znaczą dokładnie tyle, co nic.

– One znaczą wszystko – szepnęła.

– Naprawdę w to wierzysz? A wydawało mi się, że słyszałem coś o banałach. Nie kłam, Weasley. Widziałem wyraz twojej twarzy. Zbierało ci się na wymioty.

Uniósł brwi, podparł się na łokciu i przesłał jej leniwy uśmiech.

– Chcesz, żebym ci pokazał?

– Co masz na myśli? – spytała niepewnie. To chyba nie był najlepszy pomysł.

– Opowiedzieć raczej nie potrafię. Ale mogę ci pokazać, jeśli chcesz.

Przełknęła głośno.

– Malfoy... Ty i twoje ego.

– Chcesz, żebym cię pocałował? – spytał szorstkim, gardłowym głosem.

Nie. Nie, nie, NIE!

Ale ciekawość była zbyt silna.

– Tak – wyszeptała.

Więc ją pocałował.

Mariszka · Banshee

Giwi · Widmo

Joker · Moderator

*drapie się ołówkiem po głowie* Ja to gdzieś czytałam! Co to jest?

Giwi · Widmo

to jest jakieś ff Draco/Ginny z fanfiction.net bodajże, ale głowy nie dam Very Happy

Joker · Moderator

A ja to chyba czytałam na Gospodzie...
W każdym razie mnie też nie zachwyciło. Nawet nie rozbawiło.

lily1307 · Widmo

A ja przeczytałam Ostatni Bastion Twisted Evil

Ałtorka chciała pewnie być drugą Anne Rice.

Ale jej nie wyszło

Najlepsza była 'cenzura' brzydkich słów. Dla tych co nie przeczytali:
(przyjmijmy,że słowo "krowa" jest przekleństwem) wersja ocenzurowana brzmi................................................................. Laughing

kro*wa
Śmiechowe Very Happy

repress · Widmo

Witam. Czytając Wasze opinie na temat "Chłopca z baśniowej komnaty" stwierdziłam, że muszę go przeczytać, by zaspokoić swoją ciekawość i masochistyczną naturę.
Jeśli któraś z osób, które deklarowały posiadanie tforka mogłaby poświęcić chwilę na przesłanie, podaję mail: [link widoczny dla zalogowanych]
Z góry dziękuję Smile